Ik zie het veel vaker bij moeders die ik help met opruimen.
Ze zijn heel creatief, op allerlei manieren.
Maar ze lijken ook beduidend meer ‘rommel’ te hebben.
Meer ‘rommel’ dan minder creatieve geesten.
En ‘rommel’ zet ik hier maar even tussen haakjes.
Voor andere mensen lijkt het misschien rommel.
Maar voor iemand die creatief is, is het dat zeker niet.
Misschien herken je het bij jezelf (of bij mensen om je heen)?
Je ziet een lap stof, een lampenkap, een sweater met een gat er in, een kastje…
En direct komen er tig ideeën in je op.
“Daar kan ik zus of zo mee doen.”
“Daar kan ik dit of dat van maken.”
“Dat kan ik altijd nog repareren.”
Et voilà: genoeg reden om het te bewaren.
Het is ook logisch!
Iemand die creatief kijkt en denkt, ziet veel mogelijkheden, ideeën en oplossingen.
Maar…
en hier ga ik de advocaat van de duivel spelen…
In die creativiteit schuilt ook een ENORME valkuil.
Een bodemloze put zelfs.
Vol met bewaarde spullen en niet-uitgevoerde ideeën .
