Gek werd ze er van.
Van die stapels.
Stapels en stapels papier.
Vooral post.
Om precies te zijn.
Nou ja, post?
Post klinkt nog als ‘met je naam en een postzegel erop’.
95% van deze stapels papier was geen echte post.
Reclamefolders.
Los of in zo’n plastic verpakking.
Het plaatselijke krantje.
Nog meer reclamefolders.
Een ‘glossy’ van ‘uw ziektekostenverzekeraar’.
Oh ja, en nog meer reclamefolders.
“U hebt gewonnen!”-post van allerlei loterijen.
Omdat het door onze brievenbus komt noemen we het ‘post’.
Ik noem het: troep.
Troep vermomd als post.
Nep-post.
Er kwam ook iedere dag weer nieuwe post.
En van ieder stuk moest ze maar weer beslissen wat ze er mee moest doen.
Daar had ze nooit meteen tijd voor.
Dus belandde de post op tafel.
Om later even door te kijken of te lezen.
En te beslissen wat weg mocht en wat niet.
Maar voor ze het wist lagen daar kindertekeningen bovenop.
Of een Donald Duck.
Zo was er dan weer een stapeltje geboren.
En kostte het nog meer tijd om het uit te zoeken.
Zucht.
Gek werd ze er van.
Oh ja, dat had ze al gezegd.
Ik vroeg haar of ze een plek had voor oud papier.
Ja, een grote doos in de keuken.
Maar die puilde al helemaal uit.
En waar bracht ze die doos dan naar toe?
Mmm, dat was een probleem.
In haar gemeente waren geen containers voor oud papier.
Niet bij de huizen en niet in het winkelcentrum.
Het oud papier werd opgehaald.
Door verenigingen, scholen, stichtingen etc.
Op bepaalde momenten in het jaar.
Tot die tijd moest zij het papier bewaren.
En als ze zo’n ophaaldag vergat moest ze het nog langer bewaren.
Diepe zucht.
Okeeeee…
“Dus jouw huis is een onbetaalde opslag voor oud papier?”
Verbaasde blik.
Ik vroeg haar hoe het zou zijn als er iedere maand veel minder papier binnenkwam.
Nou, geweldig!
Wist ik wel hoeveel ruimte en gedoe dat zou schelen?
Mwah, ik had wel een idee;)
Ik gaf haar één simpele sticker:
Die ze op haar brievenbus plakte.
Dat kostte haar misschien 30 seconden?
De boodschap was duidelijk:
Mijn huis is géén oud papier-container!”
En raad eens?
Er komt nu al maanden véél minder papier haar huis binnen.
Ze heeft véél minder oud papier.
De doos in de keuken stroomt niet meer over.
Dat scheelt.
Kilo’s!
En zoveel minder reclamefolders…
Die ze geen moment heeft gemist!
Dat laatste heeft trouwens nog een heel plezierig bij-effect.
Maar daarover een andere keer.
Ze krijgt nu alleen nog geadresseerde post.
En het huis-aan-huis blad.
Die ze graag wíl lezen.
(Die geadresseerde post heeft ze trouwens ook nog aangepakt.
Nu krijgt ze ook geen reclame van loterijen, postorderbedrijven enzo meer…)
Haar huis voelt nu een stuk lichter.
In alle opzichten:)
Nu richt ze zich op het laten verdwijnen van andere stapels.
En stapeltjes…
Wat er niet meer in gaat hoeft er ook niet uit”
Nu wil ik heel graag van jou horen.
Word jij wel eens gek van de stapels ‘nep-post’ die je huis binnenkomt?
Wat doe jij daar aan?
Wat helpt jou? Of wat helpt juist niet?
Schrijf het vooral onder dit artikel.
Daarmee inspireer je weer andere moeders, dankjewel daarvoor.
Zo leren we van elkaar:)
Dankjewel voor het delen.
met lieve groet,
Conny
Wil je vaker zo’n Opruim-cadeautje in je eigen inbox?
Meld je dan aan voor de gratis Opruim-tips voor Moeders.
Beste Conny,
Ik heb al jaren zo’n sticker op de brievenbus en hij werkt idd uitstekend. Toch wordt ieder jaar in mijn Sinterklaas-gedicht weer een grap verwerkt over mijn stapels… Dus heb ik maar eens een stapel-inspectie gedaan, mss weet jij hoe ik het moet aanpakken. Mijn stapels bevatten: kindertekeningen die ik niet weg mag gooien, kranten die ik nog wil lezen, boeken die nog gelezen moeten worden, flyers voor evenementen waar ik heen wil, boeken die ik ook nog moet lezen, pennen, sleutels, to-do lijstjes, bonuskaart, kaarten die nog beschreven moeten worden, haakwerkje van mijn kind, pianomuziek… Allemaal dingen dus die wel belangrijk zijn en niet weg “mogen”… Waar ging het mis? Hoe voorkom ik het ontstaan van deze stapels? Ik lees iig met veel plezier je blog, dankjewel voor je ideeën!
Ach Bea, zo herkenbaar al die stapeltjes die je beschrijft.
Allemaal belangrijke dingen, die niet weg mogen.
Ik denk niet dat het ergens mis ging maar misschien heb je nog niet de juiste plek gevonden voor de dingen op je stapeltjes.
Boeken staan graag in de boekenkast, misschien op een apart plankje voor de nog-te-lezen boeken? Om maar een voorbeeld te noemen. Genoeg stof om over verder te praten of schrijven. Voor een ander artikel!
Fijn om te lezen dat je dit blog met plezier leest, daar doe ik het voor;)
Ah! Die sticker! Ik wil de andersomversie maar die is er niet: geen huis aan huisblabla maar wel folders… Wat zou er gebeuren als ik de sticker in stukjes knip en de ja en nee omwissel? Misschien toch maar eens doen…
Goed idee, Nancy!
Gewoon doen en kijken wat er gebeurt.
Ben heel benieuwd.
En raar eigenlijk dat er geen andersom-versie bestaat…
Sinds ik een sticker heb scheelt het bergen zooi. Ik probeer eens per week de echte post door te werken.
Wij hebben de sticker ook. Scheelt inderdaad een hoop papier-rommel. Maar helaas zijn slimme bedrijven nu zo ver dat ze adresseren met: aan de bewoners van …straat nr zoveel, inclusief huisnummer en postcode. En dat is dan weer wél geadresseerd, waarmee ze de sticker omzeilen. Ik merk dat ik steeds meer van deze nep-post krijg, vooral van loterijen en verzekeringen. Erg vervelend maar niets aan te doen vrees ik.
Wij hebben ook zo’n ja/nee-sticker op de brievenbus. Het helpt in ieder geval voor het reclamewerk. De rest probeer ik nu meteen op de deurmat te selecteren (tip van Conny trouwens). Dus alleen dingen die echt belangrijk zijn belanden nu op tafel (of op de trap). Dus geadresseerde post met kortingsacties of andere lokkers gaan nu veel sneller als niet belangrijk rechtsaf de papierbak in.
Voor de stapels kindertekeningen heb ik overigens nog geen oplossing. Wie daar tips voor heeft hoor ik graag.
Aurea, die geadresseerde nep-post is inderdaad een heel grote ergernis.
Er is wel een manier om daar van verlost te raken.
Ik zal er heel snel een artikel over schrijven, dan kan iedereen dat lezen!
De zogenaamd geadresseerde post die reclame blijkt te zijn, stuur ik retour met als opschrift: ongevraagd en ongewenst op dit adres. AUB uit adres bestand. Ja, het is extra werk plus een avondwandelingetje naar de brievenbus (heb ik een stimulans extra) maar het helpt wel.
Dat is fijn hè, als je op die manier minder ongevraagde post krijgt.
Je kunt trouwens ook al veel van die geadresseerde reclame voorkomen door je adres te blokkeren.
Daarmee geef je aan dat je niet wil dat jouw adres verkocht wordt aan bedrijven voor reclame.
Dat kost je 5 minuten en dan ben je er voor altijd van verlost.
Hier lees je hoe je dat kunt doen.
Maar ja, dan mis je wel wat wandelingetjes naar de brievenbus;)
lieve groet,
Conny