Vindt jouw kind het moeilijk om spullen weg te doen?
Moet alles bewaard blijven?
Mag er niks weg?
Als ouders kunnen we daar soms een punthoofd van krijgen.
Je kind krijgt alleen maar meer.
Meer en groter ‘spul’.
En als er niks weg mag dan slibt je huis geheid nog eens dicht.
In menig gezin verdwijnt er daarom wel eens iets.
Naar de kringloopwinkel of in de prullenbak.
Zonder dat zoon- of dochterlief daar weet van heeft.
Maar over de meeste spullen laat je je kind toch zelf beslissen.
Lastig hoor, als je dan ziet dan je kind helemaal niks weg kan doen.
Maar het is niet gek dat je kind dit niet kan..
En er is zeker niets mis met je kind.
Of met jouw opvoeding.
Opruimen, loslaten, afscheid nemen van spullen.
Het zijn allemaal vaardigheden.
En vaardigheden leer je in stapjes, kleine stapjes.
En door veel te oefenen.
Heeft jouw kind moeite met spullen weg doen?
Dan heeft ze die vaardigheid nog niet geleerd.
Zo simpel is het.
Niet meer en niet minder dan dat.
Geen reden om boos, gefrustreerd of ongeduldig te worden.
Jouw kind heeft deze vaardigheid nóg niet onder de knie.
Met de nadruk op nóg.
Ze heeft leren praten en lopen.
Heeft leren tandenpoetsen en brood smeren.
Dus dit kan ze ook leren.
En jij kunt haar een beetje helpen om het te leren.
Op een manier die bij kinderen past.
Ik zal je een simpele tip geven.
Die heel veel strijd kan schelen.
Stel: je bent 7 jaar oud.
Je ruimt samen met je moeder je kamer op.
Je komt de bak met Duplo tegen.
Je moeder vraagt of de Duplo weg mag.
Daar speel je al jaren niet meer mee.
Je speelt nu toch met Lego Technic?
Nee!
Dat mag niet weg!
Daar heb je altijd zo lekker mee gespeeld.
Nu speel je er niet meer mee, dat klopt.
Maar dit is jouw Duplo en die mag nog niet wég!
Logische reactie van dit meisje (of jongetje).
Als je niet hebt geleerd om spullen los te laten…
Dan kan het een héél grote stap zijn om ineens die Duplo weg te doen.
Ook al speel je er echt niet meer mee.
En daar komen wij, als ouders, in beeld.
Wij kunnen ons kind helpen loslaten.
En haar eerst een kleine stap laten nemen.
De Duplo hoeft namelijk niet meteen wég.
Er bestaan tussenstations.
En die tussenstations heten ‘Zolder’ of ‘Bovenin-Die-Grote-Kast’.
Of misschien wel ‘Onder-Het-Logeerbed’.
De Duplo kan ‘uit je kamer’.
Dan is de Duplo nog wel in huis.
Dus geen paniek!
Het mag naar ‘Zolder’.
In een speciale opbergbak, doos of krat.
Met alleen spullen van je kind.
Het geeft een kind een gevoel van vertrouwen als het weet:
‘de Duplo is niet weg, het gaat naar zolder, en ik kan het altijd weer pakken’.
(Grote kans trouwens dat dat laatste niet gebeurt.)
Eens in de zoveel tijd kun je samen de opbergbak pakken.
De spullen door de handen van je kind laten gaan.
En het zou zomaar eens kunnen dat de Duplo dan wél weg mag.
Smile!
Maak samen vooral iets leuks van het opruimen.
Die opbergbak op zolder is misschien een ‘Rusthuis voor Lievelingsspeelgoed’?
Of een ‘Vakantieoord voor Moe-gespeeld Speelgoed’?
Noem de spullen van je kind geen ‘rommel’ of iets dergelijks.
Praat liefdevol over alle spullen van je kind.
Dít zijn de spullen waar zij van houdt.
Waar ze met veel plezier mee speelt en heeft gespeeld.
Die ze (nog) wil bewaren of die weg mogen.
Het gaat er niet om wat jij van haar spullen vindt.
Het zijn háár spullen.
Voor haar is het geen ‘rommel’.
(Wij vinden het ‘rommel’ als wij het gevoel hebben dat ons huis door spul is overgenomen.)
Het ene kind kan nu eenmaal makkelijker dingen weg doen dan het andere.
Ik zie het in mijn eigen gezin.
Onze ene dochter kan heel makkelijk afscheid nemen van speelgoed, boeken en kleren.
Ze lijkt met die vaardigheid geboren.
En onze andere dochter wil veel meer bewaren.
Zij kan zich heel erg hechten aan dingen.
Uiteindelijk doet zij ook wel dingen weg.
Het duurt alleen vaak wat langer voordat ze kan loslaten.
Maar als ze het loslaat is het ook goed voor haar.
Nu ze ouder wordt gaat het wel veel makkelijker.
Ze kijkt anders tegen spullen aan.
Als ze nu iets weg doet verkoopt ze het op Marktplaats of op de Vrijmarkt.
En komt ze met iedere euro iets dichter bij haar grote droom: een eigen paard.
Een natuurtalent in spullen loslaten óf het echt moeten leren?
Het één is niet beter dan het ander.
Het is allemaal goed.
En het mooie is:
we kunnen altijd een nieuwe vaardigheid leren.
Je kind ook.
Zelfs opruimen;)
Ja, en nu ben ik heel benieuwd naar jouw ervaring.
Kan jouw kind makkelijk dingen loslaten en weg doen?
Ging dat altijd gewoon vanzelf of heb je daar wel aandacht aan moeten geven?
Schrijf het vooral onder dit artikel.
Daarmee inspireer je weer andere moeders, dankjewel daarvoor.
Zo leren we van elkaar en kunnen we lachen om de herkenning.
Want hee, rommel en opruimen moeten we vooral niet te serieus nemen;)
Dankjewel voor het delen.
met lieve groet,
Conny
Wil je iedere week zo’n Opruim-cadeautje in je eigen inbox?
Meld je dan aan voor de gratis Opruim-tips voor Moeders.
Ik snap je antwoorden en kan er voor de toekomst wel wat mee.
Maar sinds een week heeft hij dit; doekjes waar hij zijn neus in gesnoten heeft, kant en klare yoghurt bakjes (*folie dat er bovenop zit, draadjes, afdicht ijzerdraadjes enz…. en idd speelgoed wat kapot is. Hij wil alles bewaren;’ wel bewaren Mama, niet in de prullenbak gooien hoor!’
Heb je hier ook een verklaring/ oplossing voor?
Ik laat nu alles op het aanrecht liggen en gooi het weg wanneer hij slaapt.
Dag Roos, dank je wel voor je reactie.
Volgens mij is je zoontje nog heel jong, klopt dat?
Ik heb hier geen verklaring voor, heel veel kinderen doen dit langere of kortere tijd maar het klinkt als een prima oplossing zoals je dat nu doet.
Bij heel jonge kinderen bepaal jij toch nog wat er blijft en wat er weg gaat. Zo geef je ook je grenzen aan.
Waarschijnlijk vraagt je zoontje de volgende dag niet naar de spulletjes van de vorige dag.
Je zou ook een magisch verhaaltje voor je zoontje kunnen verzinnen.
Bijvoorbeeld: je bewaart alles van 1 dag op 1 plek.
En ‘s nachts komt er een … (vul maar in: kabouter, fee, muisje…) dat alle spulletjes naar … brengt.
Zoals je misschien ook de spoken onder zijn bed verjaagt;)
Bedankt voor je antwoord, hij is 4 inderdaad. Ik ga je tip morgen meteen toepassen!
Haha, en nu legt hij alles door heel de woonkamer zodat de kabouters het niet kunnen vinden en weggooien ?.
Zal vast weer overgaan, maar tips zijn welkom.
Gewoon lekker genieten van deze fase?
Gaat vast wel weer over voordat hij 18 is;)
Onze dochter van 11 gaat helemaal over de rooie als ik iets weg wilt doen, van spijkerbroeken die ze niet meer past tot aan helm voor veilig fietsen van jaren terug. Dit is altijd al zo geweest, zolder staat vol met 26 dozen met haar spullen.. Niets mag weg. We weten dat we haar het bij moeten brengen maar het lukt gewoon niet. Alle tips hierboven zijn aannemelijk maar werken niet. We weten dat het moet maar hoe?
Gr. Sabine
Ik heb net hetzelfde met mijn dochter van bijna 11. Ze heeft dit gehad op de leeftijd van 6/7 jaar en is weggegaan. Maar nu helaas terug. Ze geraakt helemaal over haar toeren hierdoor. Echt erg om te zien…
Kan nu soms ook nog verdrietig worden over spullen die ik vorig jaar al heb weggedaan en waar ze toen mee akkoord was… 🙁
Evelien, dat lijkt me best lastig voor jou ook, om haar dan zo verdrietig te zien. Er is niet één oplossing maar ik denk dat het vooral belangrijk is om het lijntje met je dochter open te houden. Zodat ze voelt dat ze hierover verdrietig mag zijn van en bij jou. Gelukkig kun je wel beter dingen uitleggen aan en bespreken met een kind van bijna 11 jaar. En wanneer ze ziet dat jij wel dingen weg kan doen dan helpt dat ook, onbewust.
Ja, goede vraag, Sabine: hoe moet het dan?
Belangrijk is, ‘in my humble opinion’, dat je geen oordeel hebt over het willen bewaren van je dochter. En over die 26 dozen met spullen.
Het kan een zoektocht zijn om uit te vinden wat wel werkt.
Geef niet op, en blijf dingen proberen, jullie kennen jullie kind het beste.
Er is vast een manier die wel bij haar en jullie past.
Misschien heb je iets aan het voorbeeld dat Lidy (zie een post hieronder) geeft? Zij heeft met haar kleindochter opgeruimd en foto’s gemaakt én ook meteen uitgeprint.
Beste Conny,
Na een grote zucht van onze dochter, dat haar dochter van 7 alles wil bewaren…… steentjes, touwtjes, knutselwerkjes, noem maar op heb ik een middag afgesproken met onze kleindochter. Jouw tips hebben ons heel erg geholpen en ook vooral de tip dat je opruimen ook moet leren zoals iedere vaardigheid. Ik ben in het bezit van een kleine printer. Met een digitaal fototoestel mocht ze zelf een foto maken van alles waarvan ze zelf vond dat het weg mocht. De foto’s direct uitgeprint en in een mapje gestopt. Zo kan ze toch nog terugkijken wat ze niet meer nodig had en trots zijn op zichzelf dat ze er afscheid van heeft genomen.
Lieve groeten,
Lidy
Lidy, wat een mooi voorbeeld van ‘omdenken’ met je kleindochter!
Terwijl je haar in haar waarde laat en haar bewaarlust niet veroordeelt, heb je een fijne manier gevonden voor haar om dingen weg te kunnen doen.
Ik vind het een voorbeeld voor andere ouders, dank je wel voor de inspiratie.