Help, mijn kind kan niks weg doen! Mét een simpele tip voor ouders.

Vindt jouw kind het moeilijk om spullen weg te doen?
Moet alles bewaard blijven?
Mag er niks weg?

Als ouders kunnen we daar soms een punthoofd van krijgen.
Je kind krijgt alleen maar meer.
Meer en groter ‘spul’.
En als er niks weg mag dan slibt je huis geheid nog eens dicht.

In menig gezin verdwijnt er daarom wel eens iets.
Naar de kringloopwinkel of in de prullenbak.
Zonder dat zoon- of dochterlief daar weet van heeft.

Maar over de meeste spullen laat je je kind toch zelf beslissen.
Lastig hoor, als je dan ziet dan je kind helemaal niks weg kan doen.

Maar het is niet gek dat je kind dit niet kan..
En er is zeker niets mis met je kind.
Of met jouw opvoeding.

Opruimen, loslaten, afscheid nemen van spullen.
Het zijn allemaal vaardigheden.
En vaardigheden leer je in stapjes, kleine stapjes.
En door veel te oefenen.

Heeft jouw kind moeite met spullen weg doen?
Dan heeft ze die vaardigheid nog niet geleerd.
Zo simpel is het.
Niet meer en niet minder dan dat.

Geen reden om boos, gefrustreerd of ongeduldig te worden.
Jouw kind heeft deze vaardigheid nóg niet onder de knie.

Met de nadruk op nóg.
Ze heeft leren praten en lopen.
Heeft leren tandenpoetsen en brood smeren.
Dus dit kan ze ook leren.

En jij kunt haar een beetje helpen om het te leren.
Op een manier die bij kinderen past.

Ik zal je een simpele tip geven.
Die heel veel strijd kan schelen.

Stel: je bent 7 jaar oud.
Je ruimt samen met je moeder je kamer op.
Je komt de bak met Duplo tegen.
Je moeder vraagt of de Duplo weg mag.
Daar speel je al jaren niet meer mee.
Je speelt nu toch met Lego Technic?
Nee!
Dat mag niet weg!
Daar heb je altijd zo lekker mee gespeeld.
Nu speel je er niet meer mee, dat klopt.
Maar dit is jouw Duplo en die mag nog niet wég!

Logische reactie van dit meisje (of jongetje).
Als je niet hebt geleerd om spullen los te laten…
Dan kan het een héél grote stap zijn om ineens die Duplo weg te doen.
Ook al speel je er echt niet meer mee.

En daar komen wij, als ouders, in beeld.
Wij kunnen ons kind helpen loslaten.
En haar eerst een kleine stap laten nemen.

De Duplo hoeft namelijk niet meteen wég.
Er bestaan tussenstations.
En die tussenstations heten ‘Zolder’ of ‘Bovenin-Die-Grote-Kast’.
Of misschien wel ‘Onder-Het-Logeerbed’.

De Duplo kan ‘uit je kamer’.
Dan is de Duplo nog wel in huis.
Dus geen paniek!

Het mag naar ‘Zolder’.
In een speciale opbergbak, doos of krat.
Met alleen spullen van je kind.

Het geeft een kind een gevoel van vertrouwen als het weet:
‘de Duplo is niet weg, het gaat naar zolder, en ik kan het altijd weer pakken’.
(Grote kans trouwens dat dat laatste niet gebeurt.)

Eens in de zoveel tijd kun je samen de opbergbak pakken.
De spullen door de handen van je kind laten gaan.
En het zou zomaar eens kunnen dat de Duplo dan wél weg mag.

Smile!
Maak samen vooral iets leuks van het opruimen.
Die opbergbak op zolder is misschien een ‘Rusthuis voor Lievelingsspeelgoed’?
Of een ‘Vakantieoord voor Moe-gespeeld Speelgoed’?

Noem de spullen van je kind  geen ‘rommel’ of iets dergelijks.
Praat liefdevol over alle spullen van je kind.

Dít zijn de spullen waar zij van houdt.
Waar ze met veel plezier mee speelt en heeft gespeeld.
Die ze (nog) wil bewaren of die weg mogen.

Het gaat er niet om wat jij van haar spullen vindt.
Het zijn háár spullen.
Voor haar is het geen ‘rommel’.
(Wij vinden het ‘rommel’ als wij het gevoel hebben dat ons huis door spul is overgenomen.)

Het ene kind kan nu eenmaal makkelijker dingen weg doen dan het andere.
Ik zie het in mijn eigen gezin.
Onze ene dochter kan heel makkelijk afscheid nemen van speelgoed, boeken en kleren.
Ze lijkt met die vaardigheid geboren.

En onze andere dochter wil veel meer bewaren. 
Zij kan zich heel erg hechten aan dingen.
Uiteindelijk doet zij ook wel dingen weg.
Het duurt alleen vaak wat langer voordat ze kan loslaten.
Maar als ze het loslaat is het ook goed voor haar.

Nu ze ouder wordt gaat het wel veel makkelijker.
Ze kijkt anders tegen spullen aan.
Als ze nu iets weg doet verkoopt ze het op Marktplaats of op de Vrijmarkt.
En komt ze met iedere euro iets dichter bij haar grote droom: een eigen paard.

Een natuurtalent in spullen loslaten óf het echt moeten leren?
Het één is niet beter dan het ander.
Het is allemaal goed.

En het mooie is:
we kunnen altijd een nieuwe vaardigheid leren.
Je kind ook.
Zelfs opruimen;)

Ja, en nu ben ik heel benieuwd naar jouw ervaring.
Kan jouw kind makkelijk dingen loslaten en weg doen?
Ging dat altijd gewoon vanzelf of heb je daar wel aandacht aan moeten geven?

Schrijf het vooral onder dit artikel.
Daarmee inspireer je weer andere moeders, dankjewel daarvoor.
Zo leren we van elkaar en kunnen we lachen om de herkenning.
Want hee, rommel en opruimen moeten we vooral niet te serieus nemen;)

Dankjewel voor het delen.

met lieve groet,
Conny