Dit gaat helemaal niet over opruimen.
Over spullen loslaten of rommel.
Of misschien uiteindelijk toch weer wel?
Zoals alles met elkaar te maken heeft?
In ieder geval: ik voel dat ik dit met je moet delen.
Dus daar gaat ‘ie:
Mijn allerbeste ingevingen heb ik ’s morgens vroeg.
Wanneer ik goed geslapen heb.
Mijn hersenen hebben alles verwerkt van de vorige dag.
Het is fris en ruim in mijn hoofd.
Een hele nacht niet nagedacht.
Een hele nacht heb ik niet ‘in mijn hoofd’ gezeten.
Ik ontwaak uit mijn slaap, zonder wekker.
Ben nog niet echt wakker.
Niet wakker genoeg om te gaan nadenken.
Lig nog lekker te dommelen.
En dan is er ruimte voor dat andere.
Voor ingevingen, ideeën, inzichten en aha’s…
De dingen die ik niet bedenk.
Maar die me ‘gewoon’ te binnen schieten.
Een soort wakker dromen.
Ideeën die altijd kloppen, die waar en wijs zijn.
Over de meeste uiteenlopende onderwerpen.
Over loslaten, liefde, leren, aandacht, bezit, vriendschap, opruimen, de toekomst van de aarde, groeien, leven, dood, en nog veel meer.
Over belangrijke, essentiële dingen in mijn leven.
Die momenten in mijn bed noem ik liefkozend ‘mijn ochtend-atelier’.
Waar waardevolle ideeën ontstaan.
Of misschien ontstaan ze niet eens.
Moet ik alleen maar stil genoeg zijn in mijn hoofd.
Zodat ik ze kan horen, zien en vooral voelen.
Er is alleen één ‘maar’.
De ingevingen en ideeën zijn fragiel en kwetsbaar.
Zodra ik opsta en mijn gewone ochtend-dingen ga doen vervagen ze langzaam.
En in de loop van de ochtend kan ik ze vaak niet eens meer terughalen.
Daar baalde ik altijd heel erg van.
Ik probeerde te ontdekken hoe ik dat ‘vervagen’ kan stoppen.
Ik schreef snel op wat me te binnen was geschoten.
Meteen, zodra ik opstond, het eerste wat ik deed.
Maar dat hielp niet.
Niet echt.
Later op de dag wilde ik iets doen met mijn ingevingen.
Verwerken in een blog of een les.
Maar dan leek het wel alsof ‘het’ weg was.
Dat wat zo waardevol was, zo belangrijk voor mij, was weg.
Wat ik ’s ochtends had opgeschreven was er nog maar de ziel was er uit.
Of was de ziel misschien uit mij?
Die vraag zette me aan het denken.
Jawel, denken doe ik ook nog steeds;)
Ik observeerde mezelf ’s ochtends.
Ik wilde ontdekken wanneer ik ‘het’ nou kwijt raakte.
Wat deed ik nou, of wat deed ik nou juist niet?
Opstaan, douchen, aankleden, vaatwasser uitruimen, mijn telefoon checken voor mail of berichten, ontbijt maken, ontbijten met ons gezin, krant scannen, ontbijtboel opruimen, met Hanne naar school fietsen, soms paar boodschappen doen, naar huis, aan het werk.
Ergens in dat stukje ochtend ben ik ‘het’ kwijt.
Dat wat zo belangrijk was, waar ik iets mee wil doen.
En ineens had ik het door.
Het gaat over creëren of consumeren!
Ik heb er al eens over geschreven.
Toen ging het over kinderen:
“Leren we onze kinderen creëren of consumeren?”
(Dat ging over Sinterklaascadeautjes…)
Creëren of consumeren?
Die vraag echode door mijn hoofd.
Consumeren gaat niet alleen over materie, over eten en spullen.
Het gaat ook over beelden, ideeën, gezichtspunten, meningen en gedachten van anderen.
Wanneer ik iets lees gaat dat bij mij diep naar binnen.
Als kind verslond ik alle teksten (en plaatjes) die ik tegenkwam.
Ik onthou heel veel en leg onmiddellijk verbanden met ‘oude’ informatie, onbewust.
Ik kom dus uit mijn ‘ochtend-atelier’ met ideeën:
om te schrijven, om te creëren.
Vervolgens ga ik eerst consumeren: krant, allerlei beelden en berichten op mijn telefoon.
Ideeën van anderen.
Ik laat ze binnenkomen en ze vallen boven op mijn eigen ideeën
Leggen mijn ingevingen, mijn inzichten en mijn aha’s het zwijgen op.
Nee, IK leg mijn ingevingen het zwijgen op.
Ik doe het zelf.
Door dat consumeren, dat innemen van de creaties van anderen, raak ik mezelf kwijt.
‘Nee’ zeggen.
Weer merk ik hoe belangrijk het voor mij is om duidelijk ‘nee’ te zeggen.
En hoe moeilijk het is…
‘Nee’ zeggen tegen de onbegrensde hoeveelheid informatie die ik tot me kan nemen.
Terwijl dat voor mijn gevoel het verschil maakt tussen ‘mijn leven leven’ of me ‘laten leven’.
Dit inzicht had ik vanmorgen vroeg in mijn ‘atelier’.
Daardoor kon ik vandaag heel helder het verschil te zien.
Tussen consumeren en creëren.
En was het veel makkelijker om ‘nee’ te zeggen.
Genoeg ‘nee’ om dit nu te schrijven.
Het voelt nu heel simpel:
Eerst creëren dan consumeren.
Ik ga experimenteren met meer ‘nee’.
Tegen beelden en tekst van anderen.
En experimenteren met minder en kritisch consumeren.
Natuurlijk raakt dit aan opruimen.
Dat kon toch ook niet anders?
Zoals ik al eens schreef (hier):
Opruimen is ruimte maken voor dát waar je werkelijk van houdt.
Dan maakt iedere ‘nee’ ruimte voor iets waar ik werkelijk van houd.
Of het nou over spullen gaat of niet:
‘Nee’ tegen zappend op de bank hangen maakt ruimte voor een wandeling.
‘Nee’ tegen de krant lezen maakt ruimte voor schrijven of schilderen of…
‘Nee’ tegen pakjes en zakjes maakt ruimte voor verse kruiden.
‘Nee’ tegen dat lelijke schilderij maakt ruimte voor een vrolijke vakantiefoto.
enzovoort
Poeh, weer wat geleerd vandaag!
En als ik het niet had opgeschreven was het niet zo tot me doorgedrongen.
Gelukkig heb ik jou om voor te schrijven;)
Nu ben ik heel benieuwd of jij dit herkent.
Word jij ook beïnvloed door die almaar groeiende stroom beeld en tekst?
En wat doet dat met jou? Hoe ga je daar mee om?
Schrijf het vooral onder dit artikel.
Daarmee inspireer je weer andere moeders, dankjewel daarvoor.
Zo leren we van elkaar en kunnen we lachen om de herkenning.
Dankjewel voor het delen.
met lieve groet,
Conny
Wil je regelmatig zo’n Opruim-cadeautje in je eigen inbox?
Meld je dan aan voor de gratis Opruim-tips voor Moeders.
Zeker herken ik dat! Er stond al jarenlang een volle mailbox, vol met allerlei artikelen en webinars die ik nog wilde bekijken.
Afgelopen weken begon het me steeds duidelijker tegen te staan. Ik wil rust in huis.
Ik wil bezig zijn met een paar dingen. Meer niet. En dan ook echt bezig zijn.
Dat wil zeggen dat de hele rij dingen die in mijn huis en mailbox staan te wachten om gelezen, bekeken te worden, weg gaan.
Zodat er ruimte ontstaat voor die paar dingen waar ik echt aan toe wil komen.
Het was even slikken, maar het begin is gemaakt. Al die reuze interessante artikelen zijn weggegooid. Zonder gelezen te zijn.
En dat voelt goed.
En meteen maar afgemeld voor vele nieuwsbrieven om mezelf nog minder te laten verleiden tot het denken dat het wel heel interessant is om al die dingen te lezen. Van daaruit kunnen de wensen tot het opzoeken van informatie vanuit mezelf ontstaan.Wat wil ik echt lezen? Wat wil ik echt weten? In plaats van dat het van buitenaf naar binnen komt. Van binnen naar buiten…
Wat schrijf je dat mooi
Van binnen naar buiten. Dat is echt creëren.
Als de balans doorslaat naar van buiten naar binnen dan ben ik mezelf kwijt.
Dank je wel!
Herkenbaar! Denk voor veel mensen. Maar oefening baart kunst om daar vaker bewust van te zijn.! En jouw blogs zijn een mooie herkenning en herinnering :-). Jij ook dankjewel!
Oh, Susan, ik voel wat je bedoelt! Al die ‘nog te lezen’ berichten voelen zo zwaar, en zijn een enorme bron afleiding en murw-heid.
Heel herkenbaar Conny. En wat weet je het mooi te verwoorden! Echt een kunst om te blijven luisteren naar die kleine maar inspirerende fluisterstem in mij. Als ik dat doe word ik zo blij. En tegelijkertijd zo verleidelijk om me af te laten leiden door allerlei andere dingen.
Vraagt ook geduld om een tijdje met zorg ‘zwanger’ te zijn van mijn ideeën. Zonder te weten wat er uit komt kleine stappen zetten die in lijn liggen met mijn soms vage verlangen. En ja, daar hoort dus ook bij nee zeggen tegen dat wat daar niet op afgestemd is.
Bedankt voor je inspiratie. Ga zo door!
Ha Conny, ik noem dat moment van wakker worden en iets INZIEN al jaren ‘wakker worden met een heldere gedachte’. Herkenning dus 🙂 Gelukkig maak ik me meer en meer niet langer schuldig aan mails, facebook enz. in de ochtenduren. De ochtenden zijn voor MIJ! Inclusief mijn twee liefdes: www,djembebesesaka.nl en http://www.geobiodynamica.org
Dat wat je als allereerste tot je laat komen beïnvloed je dus de hele dag. .ik probeer bewust mij zelf te zien smorgens in de handen van een liefhebbend vader. .mijn schepper. .die tegen mij zegt. .je hoeft alleen maar te zijn zoals je bent. .dat geeft mij rust in hoofd en hart. .om de dag te beginnen.