Ik zie het veel vaker bij moeders die ik help met opruimen.
Ze zijn heel creatief, op allerlei manieren.
Maar ze lijken ook beduidend meer ‘rommel’ te hebben.
Meer ‘rommel’ dan minder creatieve geesten.
En ‘rommel’ zet ik hier maar even tussen haakjes.
Voor andere mensen lijkt het misschien rommel.
Maar voor iemand die creatief is, is het dat zeker niet.
Misschien herken je het bij jezelf (of bij mensen om je heen)?
Je ziet een lap stof, een lampenkap, een sweater met een gat er in, een kastje…
En direct komen er tig ideeën in je op.
“Daar kan ik zus of zo mee doen.”
“Daar kan ik dit of dat van maken.”
“Dat kan ik altijd nog repareren.”
Et voilà: genoeg reden om het te bewaren.
Het is ook logisch!
Iemand die creatief kijkt en denkt, ziet veel mogelijkheden, ideeën en oplossingen.
Maar…
en hier ga ik de advocaat van de duivel spelen…
In die creativiteit schuilt ook een ENORME valkuil.
Een bodemloze put zelfs.
Vol met bewaarde spullen en niet-uitgevoerde ideeën .
Ik denk namelijk dat we de woorden ‘creëren’ ‘creatief’ en ‘creativiteit’ vaak verkeerd gebruiken.
Het werkwoord creëren komt van het Latijnse woord creare wat letterlijk ‘scheppen’ betekent.
Dat betekent niet alleen maar het zien van mogelijkheden of het bedenken van ideeën.
Creëren is óók: iets scheppen, iets maken.
En in dat laatste zit nu net de crux.
Er ook iets van maken.
Wat ik vaak zie is dat moeders veel spullen bewaren waar uiteindelijk niets mee gemaakt of gedaan wordt.
(En ja, ik steek ook mijn hand op, ik heb een milde stoffen/lapjes-tic en nog wat andere bewaarneigingen vanuit mijn ‘creatieve denken’. Vraag mijn man maar, die wordt af en toe gek van mij…)
Als ik die dingen bewaar, dan ben ik in mijn ogen meer reactief dan creatief.
Ik reageer op het ding (lampenkap, kastje, lap stof etc)!
Niet omdat ik eerst heb besloten om iets te creëren en dan het materiaal er bij te zoeken.
Hoor jij jezelf wel eens de woorden “Hier kan ik nog…. mee maken” zeggen of denken?
Of variaties op dat zinnetje?
RODE VLAG voor potentiële rommel!
Vooral het woord ‘kan’ is heel misleidend.
Natuurlijk kán ik een dekbedhoes maken van dat vintage flanellen laken.
En zeker weten kán ik een collage maken van de illustraties uit dat oude vogelboek.
Zonder twijfel kán ik iets leuks maken van die lekkere wollen trui met gaten er in.
Dat kan ik allemaal.
Ik ben er handig genoeg voor en ik heb ook alle gereedschap in huis.
Maar ga ik het ook allemaal doen?
Heel eerlijk?
Het grootste deel zeer waarschijnlijk niet.
Er zijn zoveel andere dingen die ik nu belangrijker vind.
En daarom liggen die vintage lakens er na vier jaar nog steeds.
Stond het kastje tot deze winter in de kelder te wachten.
En staat het vogelboek nu nog in de boekenkast.
‘Clutter is everything that is no longer serving you’
(‘Rommel is alles wat jou niet meer dient’)
~ Brooks Palmer, de schrijver van het boek ‘Clutter Busting’.
Die spullen die daar maar liggen te wachten, die dienen mij niet.
Integendeel.
Ik heb bij de meest van die bewaarde dingen steeds het gevoel dat ik er iets mee MOET.
Een vaag to-do-lijstje dat zachtjes in mijn nek hijgt.
Oftewel: rommel.
Dat is het rare van een creatieve geest:
Je ziet altijd wat er allemaal kán met een ding, bewaart het en vervolgens heb je het gevoel dat je er iets mee móet.
En misschien is dat gevoel van moeten wel de échte RODE VLAG, de échte rommel.
Dus waarom hebben creatieve mensen meer rommel?
Volgens mij omdat we zien wat er allemaal kán met een ding, en dat verwarren met dat we dat dan ook gaan dóen.
Maar zie bovenstaande vooral als stof tot nadenken, een beetje stoken in jouw denken over spullen, creativiteit en rommel.
Laat je door mij niets wijsmaken.
Hoe het voor jou werkt en wat jij vindt, daar gaat het om.
Dus laat weten wat jij vindt!
Herken je wat ik schrijf over creatieve geesten en bewaren van spullen?
Vind je überhaupt dat creatieve mensen meer rommel hebben?
En waarom dan?
Vertel!
Ik lees het heel graag.
Schrijf het vooral onder dit artikel.
Daarmee inspireer je weer andere moeders, dankjewel daarvoor.
Zo leren we van elkaar en kunnen we glimlachen om de herkenning.
Want hee, rommel en opruimen moeten we vooral niet te serieus nemen;)
Dankjewel voor het delen.
met lieve groet,
Conny
Word je blij van dit artikel?
Wil je vaker zo’n licht opruiend Opruim-cadeautje in je eigen inbox?
Meld je dan aan voor de gratis Opruim-tips voor Moeders.
En deel het vooral met andere moeders die je ook minder rommel gunt.
Hallo Conny, wat een goed en helder stuk! Ja ik herken me hier zeker in! Inderdaad verandert het ” hier kan ik wat mee ” in “hier moet ik toch echt eens wat mee doen” en dan wordt je helemaal niet meer blij of creatief van de rommel want het moet en bij mij werken moeten en creëren niet graag samen.
Groetjes Mariken
Hallo Mariken, leuk om van je te lezen, helemaal vanuit Frankrijk!
En mooi zoals je schrijft dat bij jou moeten en creëren niet graag samenwerken. Een waardevolle toevoeging, dank je wel…
Ik denk inderdaad dat ‘moeten’ voor bijna iedereen de creativiteit belemmert.
Een goede reden om dat deel van onze spullen eens goed onder de loep te nemen.
Lieve groet, Conny
Zo herkenbaar…veel onafgemaakte dingen… dat voelt niet goed…. Bedankt voor deze opruim nadenken…. ga meer dingen ook qua hobby spullen komende periode loslaten…. het zit me in de weg om tot bloei te komen
Ja, precies zoals je schrijft, al die onafgemaakte dingen of niet-eens-aan-begonnen dingen, die zitten ons in de weg om tot bloei te komen.
Dank je wel!
lieve groet, Conny
Dit is helemaal zoals het met bij mij gaat. Wat heerlijk zou het zijn hulp te hebben. Maar dan denk ik weer, dat moet je toch zelf kunnen. En dan wordt het weer uitgesteld. Soms ben ik wel wanhopig. Maar zo’n mail is wel een opsteker en geeft hoop, bedankt, groetjes
Tedda, fijn dat dit je hoop geeft! Daar doe ik het voor…
Wat je schrijft over vinden dat je het opruimen zelf moet kunnen, zonder hulp, maar het dan toch weer uitstelt… dat is herkenbaar, dat hoor ik veel vaker.
Ik ben van mening dat we heel veel wél zelf kunnen, maar soms gewoon niet weten HOE we iets moeten doen of WAAR we moeten beginnen.
Dan hebben we een zetje nodig, dat kan door er over te lezen en te leren of doordat je een beginnetje maakt mét iemand anders. Daarna kun je dan zelf een stuk verder. En misschien heb je na een tijdje dan weer even hulp nodig om daarna dan weer zelf verder te gaan. Enzovoort. Dat is helemaal niet ongewoon, zo help ik moeders ook regelmatig. Door iedere week/maand of om de paar maanden een paar uur wat samen te doen en zo de beweging er in te houden.
Geef niet op, vind de hulp die je nodig hebt, je kan het!
lieve groet, Conny
Zo herkenbaar! Al heel wat opruimrondes ben ik door mijn hobbyspullen gegaan. Zoveel spullen, die ooit ideeën waren, weggedaan.
Om vervolgens weer spullen naar binnen te halen waar ik op dat moment enthousiast van word. (Ik geef de action de schuld ;-).
Maar het wordt allemaal nog veel te weinig in praktijk gebracht…En het blijft inderdaad als een vervelend tekortkomen in mijn nek hijgen.
Op een gegeven moment gaat het me teveel tegen staan en komt de volgende opruimronde er weer aan. Heerlijk die ruimte en rust die dan ontstaat.
Eerlijk gezegd heb ik het grootste gedeelte van mijn huis op orde, maar die hobbykamer blijft lastig. Wil graag gaan van creativiteit in mijn hoofd naar creativiteit in mijn handen…Want oh, ALS de creativiteit in praktijk wordt gebracht is het heerlijk om te doen!
Ah ja, Susan, ik weet wat je bedoelt.
Het ontbreekt ons gewoon aan tijd, denk je ook niet?
Misschien als we weer wat ouder zijn? Dat we dan meer tijd krijgen voor al die creativiteit? En tot die tijd maar regelmatig opruimrondes houden…
lieve groet, Conny
Ik herken het ook! Maar merk ook dat ik sommige materialen wel echt nodig heb om uitgedaagd te worden laagdrempelig en snel aan de slag te kunnen. Mij helpt het om zulke projecten in het zicht op een plankje te leggen zodat ik er snel mee aan de slag kan. Dan maak ik er ook tijd voor. En als ik er niet naar pak, doe ik het weg. Dan is het niet mijn ding.
Lisa, dank je wel voor je bericht!
Wat jij schrijft, dat herken ik ook wel weer. Bij mezelf en andere mensen.
Als je iets in het zicht ligt pak je het eerder op.
Dat kan goed werken. Maar ook wel weer de verkeerde kant op, grappig genoeg.
Want dan ligt er weer teveel zodat er daardoor niets uit je handen komt…
Het blijft experimenteren en proberen wat werkt.
Lieve groet, Conny