Wát is de grootste beloning van opruimen?

Heb je een ruimte in je huis opgeruimd?
Laat die dan eens (heel) even leeg.

Maakt niet uit wat voor ruimte het is.
Een kamer, een kast of een la.
Niet meteen vullen met spullen.
Geniet van de ruimte die jij hebt gecreëerd.

Weg zijn de spullen waar je niet meer blij van werd.
Weg zijn de dingen waar je niet meer van hield.
Weg zijn de stukjes ruis.

Je kunt je helemaal verbinden met die ruimte.
Jouw ruimte.
Dit is de ruimte die jij mag innemen.

Je hebt meer ruimte gemaakt.
Niet voor zomaar andere spullen.
Nee, meer ruimte voor JOU!
Dat is de werkelijke beloning van opruimen…

Niets is belangrijker dan jij.
Het gaat nooit om de spullen die je hebt, het gaat om jou.

Jij bent het enige van werkelijke waarde.
Jij bent uniek.
Jij hebt unieke gaven.

En hoe meer ruimte JIJ mag innemen, hoe meer je jezelf bent.
Hoe meer je ook als vanzelf van meer waarde bent.
Voor jezelf en voor de wereld om je heen.

Die waarde is in de plaats gekomen van de spullen die je hebt weggedaan.
Van mezelf weet ik:
hoe meer rommel ik loslaat hoe meer ik mezelf ‘zie’.
Dat had ik bijvoorbeeld bij het loslaten van mijn hardloopspullen.

Een grote la vol hardloopspullen heb ik al eens weg gedaan.
Nadat ik mezelf een tijdlang onbewust op mijn kop zat.
Omdat ik steeds maar niet ging hardlopen.
Maar ik ben geen hardloper.

Ik had mezelf ooit wijsgemaakt dat ik moest hardlopen.
Fanatiek sportende vriend (nu echtgenoot).
Hardlopende vrienden.
Dus ik moest ook hardlopen.
Vond ik.

Ik deed het alleen niet, ik ging gewoon niet.
Nou ja, een blauwe maandag heb ik het geprobeerd.
Het is, zeg maar, niet zo mijn ding;)

Waar ik wel van hou?
Van wandelen.
Struinen en rondzwerven.
Zodat ik ook veel kan stilstaan, kan bewonderen.
En van het pad af kan gaan.

Toen ik eindelijk eerlijk naar mezelf was zag ik het:
Dat hardlopen… dat bén ik niet.
Toen pas kon ik al mijn hardloopspullen weg geven.
En ineens ging ik veel meer op pad.
Dat was mijn beloning van het opruimen.
Ik ga niet hard maar ik ga wel;)

Wandelend doe ik inspiratie en energie op.
Ook voor mijn werk.
En maak ik foto’s die ik hier weer kan gebruiken.
Dát ben ik, daar laad ik van op.

Nu staan mijn wandelschoenen altijd klaar.
Een bidon en bakje nootjes voor het grijpen.
Een regenjas en rugzakje aan de kapstok.

Het vraagt moed om spullen los te laten.
Om ruimte te maken voor jezelf.

In mijn werk kom ik daar zoveel mooie voorbeelden van tegen.

Een klant die haar oude studieboeken wegdeed.
En letterlijk ruimte maakte voor nieuw werk waar ze heel blij mee is.

Een klant die alle spullen van een voorbije relatie wegdeed.
En daarna een nieuwe liefde tegenkwam.

Een klant die alle babyspullen bewaarde.
Voor het geval er héél misschien toch nog een baby zou komen.
De zolder lag vol.
Toen ze die babyspullen wegdeed kwam er letterlijk meer ruimte in huis.
En kon ze een atelier maken voor zichzelf en haar kinderen.

Dus geniet even van de ruimte.
Jouw ruimte.

En wanneer je die ruimte weer wil vullen.
Met dingen, met ‘stuff’…

Dan kun je jezelf vragen:
Welke spullen voeden mij, maken me blij?
Welke spullen wakkeren mijn creativiteit aan, houden me in mijn kracht?
Welke spullen versterken mijn rust, verbinden me met de dromen die ik voor mezelf heb?

Wat is voor mij nu van waarde?
Wat voegt waarde toe aan wie ik nu ben?

En geloof mij: je weet het feilloos.
Net zoals je vanuit je hart weet wat er weg kon.
Zo weet je ook waar je die nieuwe ruimte mee gaat vullen.

En beter nog:
je weet ook feilloos wat er niet meer in komt!

Ja, en nu hoor ik heel graag van jou.
Heb jij wel eens die ruimte gevoeld door spullen weg te doen?
Ruimte voor iets wat jij heel graag doet of voor wat jij gewoon bént?
Ik ben heel benieuwd!

Schrijf het vooral onder dit artikel.
Daarmee inspireer je weer andere moeders, dankjewel daarvoor.
Zo leren we van elkaar en kunnen we lachen om de herkenning.
Want hee, rommel en opruimen moeten we vooral niet te serieus nemen;)

Dankjewel voor het delen.

met lieve groet,
Conny