Wat is dat toch?
Je doet steeds je best om je huis op te ruimen maar op de één of andere manier lukt het maar niet echt.
Voor het oog ziet het er wel netjes en gezellig uit maar jij weet wel beter!
Het voelt niet opgeruimd, je voelt de ‘rommel’.
Niemand ziet het, maar jij voelt het dondersgoed.
En als je eens iets over je rommel zegt tegen iemand dan word je niet-begrijpend aangekeken.
“Waar héb je het over?”
“Hoezo rommel, het is toch hartstikke netjes bij jou?”
Waarschijnlijk heb jij dan last van ‘Het Grootste Opruim-Misverstand‘.
(Haha, terwijl ik het typ klinkt het als een reusachtig onzichtbaar monster in je huis, een soort Spook van Rommelstein: woehoeoeoe…
Tijd voor ‘ghost busting’ zouden de Amerikanen zeggen.)
In dit artikel vertel ik je wat dat Opruim-Misverstand is waardoor veel moeders nooit rommel-vrij worden.
En hoe jij dat kunt voorkomen.
Met een heel eenvoudige tip die je dagelijks kunt gebruiken.
Waarschijnlijk heb je het idee dat opruimen betekent:
netjes maken, wegbergen, ergens zetten of leggen waar het niet in de weg ligt, etc…
Met jou hebben heel veel moeders dat idee.
Ik dacht altijd dat ik al heel opruimerig was, maar ik merk nu dat ik gewoon verplaatserig ben 😉 – S., lezeres van mijn oude blog ‘Opruimen met je hart’
Deze woorden raken voor mij de essentie van het Opruim-Misverstand dat ons met de paplepel is ingegoten.
(Dankjewel, S.!)
En logisch dat we zo denken…
Dat zijn de ideeën waarmee onze ouders en grootouders ons hebben grootgebracht.
Ooit werkte het om zo op te ruimen.
Alles was waardevol, bruikbaar, herbruikbaar, je deed helemaal niets weg.
Maar die ideeën stammen uit een andere tijd.
Een tijd waarin er geen over-over-overvloed aan spullen was zoals die nu bijna dagelijks ons huis binnenstroomt.
En daarom werken die ideeën nu echt niet meer.
Dus Het Grootste Opruim-Misverstand is dat ‘netjes maken’ gelijk staat aan opruimen.
Inderdaad! Dat… werkt… echt… niet… meer!
Er komen iedere dag zoveel spullen ons huis binnen.
Met alleen maar spullen verplaatsen, wegbergen, ‘netjes maken’, in dozen of manden doen, kasten kopen en vullen komen we er allang niet meer.
Met alleen spullen verplaatsen en ‘netjes maken’ beland je in een éénrichting-straat:
wél spullen je huis in maar geen spullen er uit.
Het resultaat zal er dan ook naar zijn… het voelt alsof je huis her en der (onzichtbaar of zichtbaar) dichtslibt met spullen.
Kom, we gaan kijken wat nu wel werkt.
Ik wil je graag een andere manier van opruimen laten zien.
Opruimen is ruimte maken voor dát waar je werkelijk van houdt.
Zeg het maar eens hardop tegen jezelf.
(haal diep adem, mond open…) “Opruimen is ruimte maken voor dát waar ik werkelijk van hou.” (…mond dicht, diepe zucht)
En er is één cruciale stap naar het maken van die ruimte.
Alles waar je niet werkelijk van houdt loslaten en wegdoen.
Oeps, alles? Jaja, maar we beginnen stap voor stap.
En dat kun je iedere dag doen.
Het mooie is namelijk dat er dagelijks zoveel momenten zijn waarop je je spullen door je handen laat gaan.
Die kun je meteen benutten om echt op te ruimen, met heel weinig extra moeite.
- Je kleedt je (kind) aan, zoekt daarvoor kleren uit en legt 2 t-shirtjes terug omdat die niet echt lekker zitten.
- Je zoekt dat ene boek in/op je nachtkastje en vindt 4 andere boeken die je nooit uitgelezen hebt .
- Je wilt een vaas achter uit een kast pakken en moet daarvoor eerst een paar andere vaasjes en vazen opzij zetten.
- Je gaat het gras maaien en moet eerst een hindernisbaan vol spullen afleggen in de schuur om bij je grasmaaier te komen.
- Je zoekt dat ene tijdschrift en komt in de krantenbak 7 andere bladen tegen.
Er gaat dan (bijna onmerkbaar) een t-shirtje, een boek, een vaasje, een paar regenlaarzen of een tijdschrift door je handen.
STOP!
Terwijl je dat ding in je handen hebt… voel je al hoe dat ding voelt voor jou.
Daar hoef je niets voor te doen.
Dat gaat razendsnel door je heen, vaak onopgemerkt. Altijd!
Alleen wat we meestal doen met dat gevoel: NIETS.
We leggen het ding weer weg in de kast, in de la, op de stapel of wat dan ook.
En hier komt de tip:
Terwijl je een ding in je handen hebt (dat deed je toch al)
en voelt hoe dat ding voelt voor jou (dat deed je toch al)
vraag je jezelf af: “Word ik hier nog blij van? Inspireert dit mij nog? Is dit Pokon voor mij en mijn leven?”
Of andere variaties op de vraag “Hou ik hier werkelijk van?”
En is het antwoord “Nee”?
Dan doe je het weg.
Punt.
Naar de kringloopwinkel, naar een goed doel of in de juiste container.
Geen ja-maar of andere smoesjes.
Alles waar je niet werkelijk van houdt en toch bewaart is ballast in je leven, een blok aan je been, het anker op de bodem terwijl jij weg wil zeilen naar verre verten.
Haha, nu wil je zeker weten of ik vandaag ook iets weg heb gedaan?
Okee dan…
- een jasje dat ik nooit aantrek (miskoop, te klein gekocht, gaat naar ‘Terre des Hommes’)
- een fles van die spierpijn-olie (vind ik vies ruiken, ga ik niet meer gebruiken)
- 1 tijdschrift dat ik heb gekregen maar toch niet lees (naar de buurvrouw)
- een rokje van onze oudste die onze jongste “echt-niet” (haar woorden) gaat dragen (naar de kringloopwinkel)
En nu wil ik ook graag van jou horen:)
Welk ding heb jij vandaag of gisteren in je handen gehad waarvan je nu denkt:
“Ohja, daar word ik echt niet meer blij van, dat kan wel weg.”?
(pssst… als je dat voelt heb je het ding allang losgelaten, het moet alleen nog je huis uit…)
Schrijf het vooral onder dit artikel.
Daarmee inspireer je weer andere moeders, dankjewel daarvoor.
Zo leren we van elkaar:)
Dankjewel voor het delen.
met lieve groet,
Conny
Wil je iedere week zo’n Opruim-cadeautje in je eigen inbox?
Meld je dan aan voor de gratis Opruim-tips voor Moeders.
Ah, zo herkenbaar.
Heb je het voor mij geschreven?
Vooral het loslaten vind ik zo moeilijk.
Ik durf het niet weg te doen.
Tenzij het echt uit elkaar valt of kapot is, dan is het makkelijk.
En ik weet dat het een kwestie van doen is, maar zelfs dat vind ik moeilijk.
Woehaa.
Mo, ik heb het voor jou geschreven!
En voor alle andere moeders die dit herkennen…
Loslaten is ook het allermoeilijkste, niet alleen bij het opruimen van spullen maar in het hele leven:).
Daar kom ik in volgende artikelen zeker nog op terug.
Schrijf je vooral in voor de gratis Opruim-tips, dan schrijf ik nog meer voor jou.
Ja.mooi stukje tekst.
Dit heb ik al voor dit te lezen toegepast.
Weg doen. Die spullen zitten in zakken. Nu weer drie bij de voor deur. Daar blijft het hoopvol 3 weken staan. En dan komt het verder het huis weer in.
De bedoeling is kringloop.
Maar ik kan het zelf niet weg brengen om technische reden.
Tweede is: nu komt er een container bij mijn huis.
Maar daar wil ik alleen de niet meer bruikbare spullen in doen.
de meeste kringloopwinkels halen je spullen ( de nog bruikbare ) gratis op. Kwestie van even rondbellen. Doet de ene winkel dat niet, doet de andere het misschien wel.
opruimen is ruimte maken voor dát waar je werkelijk van houdt…
Vandaag weggedaan:
-twee spijkerbroeken van Joshua met een gat op de knie, die eigenlijk al te klein zijn maar nog o, zo handig voor buitenspelen (maar die dan toch niet aangetrokken worden)
-een boek dat ik ooit kreeg als boekenweekgeschenk maar wat ik eigenlijk toch al geen mooi boek vond (waarom staat het dan plek in te nemen in de boekenkast -al jaren…)
Om nou te zeggen dat ik nu al echt ruimte heb gemaakt…neuh…
Maar alle beetjes helpen en als je met kleine stapjes loopt ga je altijd nog sneller dan wanneer je stil blijft staan zullen we maar zeggen 😉
Hoera, 3 dingen weggedaan!
Mmm, maar namen die dingen dan geen ruimte in?
Vast wel, al is het maar een beetje… dat betekent dat je toch echt ruimte hebt gemaakt:)
Hahaha! Hardop zitten lachen bij dit artikel.
Heeeeeel herkenbaar.
toen we tien jaar geleden in ons huidige huis trokken, had het huis een aanzuigende werking op spullen: er was plek genoeg en je moet toch je kamers vullen…
We gaan nu tijdelijk wat kleiner wonen.
Ik ben heel benieuwd naar wat dat doet met de hoeveelheid spullen die we verzameld hebben.
Ik wil dolgraag van allerlei ‘meuk’ af, maar waar moet het allemaal heen?
Dat vind ik erg lastig. En zo’n gedoe!
In de vuilnisbak met iets wat nog prima is, vind ik een absolute no go (misschien ook uit grootmoeders tijd, maarja.)
Voor je het weet staan er weer weken dozen op de deurmat: één voor de kringloop, één voor die vrienden die ver weg wonen, één voor de kledingbank met onmogelijke openingstijden…
Owwwww…..
Nancy, dankjewel voor je leuke reactie!
En jouw vraag “Waar moet het allemaal heen?” is weer heel herkenbaar voor veel mensen.
Dan mag het ding dus wel weg maar komt er gewoon een to-do voor in de plaats (naar de kringloopwinkel brengen, naar de kledingbank brengen, aan vrienden geven).
Dat geeft nou niet meteen een gevoel van ruimte…
Totdat het natuurlijk wel echt de deur uit is:)
Ik heb vandaag de helft van mijn hoge hakken weggedaan.
Negen paar heb ik nog even gestreeld eer ze in oude plastic tasjes werden gestopt.
Ik wens ze een blijde eigenares toe, ik droeg ze met zoveel plezier.
Vraag mezelf af of ik hier blij van wordt.
De la gevuld met alle kleuren T-shirtjes blijft zoals dat is, het zijn wel veel en bijna niet gedragen, maar van het zomaar kunnen pakken, die luxe…
En ze zijn voor onder bloesjes, al draag ik die nooit, ik ben een koukleum…..
Heerlijk toch, jouw la met al die shirtjes.
Klinkt alsof je daar heel blij van wordt, van dat gevoel van luxe.
En daar gaat het om.
Het gaat nooit om de spullen maar om jou en hoe jij je er bij voelt.
Geniet er van!
lieve groet,
Conny
Er staan inderdaad overal in mijn huis tassen met kleding die weg mag, daar gooi ik ook steeds weer wat bij, her en der wat losse spullen richting achterdeur… maar het wegbrengen, ho maar. daar zie ik tegenop als een berg haha… letterlijk…
Het liefste zou ik een grote container bij mijn deur hebben en mijn huis vanaf de zolder ontdoen van onnodige spullen. Dat lijkt me heerlijk. maar ja tegelijk weet ik dat ik daar ook heel ziek van kan worden als ik al mijn spullen weg zie gaan…
Want een aantal vriendinnen hebben mij daar al eens mee proberen te helpen.
waaaahhhh… wat is het toch moeilijk
Oh Ja echt zo herkenbaar
Mijn kinderen zijn alle 3 al uitgevlogen en nog vind ik spullen van hun die ik niet weg durf te doen. Stel ik gooi het weg en dan opeens komt een van de kinderen met de vraag: zeg mams, heb jij dat boek of dat shirt , je weet wel zus en zo ziet het eruit. Dat speelt er dan door m’n hoofd.
Maar als ik zou vragen : kan dat weg dan zouden ze zeggen: ohhh ja hoor, daar doe ik niks mee, dan denk ik : hmm jammer toch nog maar even bewaren voor ze zich bedenken.
Haar nu ik deze opruimtips heb gelezen wil ik veranderen.
Dank je wel voor de tips
Al jaren lees ik opruimtips overal waar ik ze tegen kom. Vaak ben ik al na het lezen van enkele regels verveeld. Jouw mail raakt me recht in het hart waar ik eerst ga opruimen.
De spullen is een makkie dat kan ik maar eerst het hart….
Dank je wel voor deze heldere inkijk in mijzelf.
Wat ik nou heeeeeeel moeilijk vind: spulletjes van vroeger, ik en mijn zusje wij hebben geen ouders meer, zuslief scheelt veel met mij en heeft piepklein flatje en zit in een heel andere levensfase. Ik gun haar strakjes ook mama’s 60 fotoalbums van vroeger, de berg kinderspeelgoed waar we allebei mee gespeeld hebben, de kinderkleertjes die zij en ik (en mijn kindjes) hebben gedragen.
Zij heeft daar nu geen plek voor en dus heb ik het. Maar ja mijn eigen spullen komen daar ook bij. En wij groeien langzaam maar zeker dicht.
Als ik het haar nu vraag dan zal ze zeggen bewaar maar voor mij, ik heb er nu geen plek voor…
ooit heb ik al spullen weggedaan, en dat heb ik lang moeten horen en in een verwijtende bui komt dat weer naar boven…
Maar ik wordt gek dat ik in ons op maat huisje niet meer in het piepkleine zoldertje normaal op zoek kan naar de winterjassen….
Een heleboel maar ja-en, hoe ga ik hier mee om!?!!!
Wat een dilemma!
En zeker herkenbaar voor velen onder ons.
Hoe ga je hier mee om?
Heel belangrijke vraag…
Die vraag laat ik even bezinken want ik wil hem graag heel binnenkort voor je beantwoorden in een nieuw artikel.
Lieve groet,
Conny
Voor mama van 2, die spullen voor haar klein wonende zus bewaart. Stel haar voor om een opslagbox te huren, zodat zij de dingen waar zij geen plaats voor heeft kan bewaren. Omdat jouw ruimte voor voor jezelf en je gezin óók kostbaar is.
Ineens voel Ik hoe mijn shirt eigenlijk echt te kort is geworden. Die haalt de wasmachine niet meer bij deze! Dank u.
Heerlijk ik hou van schoonmaken. En doe jaarlijks een oktoberschoonmaak. Maar de afgelopen 2 jaar veel te veel gewerkt dus niks in huis gedaan. Nu ben ik zwanger en ben ik lekker thuis en begin me heel erg te storen aan de overvloed aan spullen die zijn opgespraart. Maar ben al weken beetje bij beetje bezig. Ik heb voor vandaag 2 dozen met kleding die weggaan. Gewoon omdat ik het toch niet draag. 2 zakken met stuk speelgoed of niet compleet en 20 kinderboeken die maar op de plank liggen. Zo komen we er wel
Groetjes
Gefeliciteerd, Naomi! Fijn dat je de tijd thuis nu ook kunt gebruiken om lekker op te ruimen.
Beetje bij beetje… een mooi tempo wanneer je zwanger bent;)
Je bent het ‘nest’ voor je kindje aan het klaarmaken, wat is er nou natuurlijk dan dát?
lieve groet terug,
Conny
Ik ben een mamma van 1 kind en ben wat radicaler.
Ik gooi best veel weg.
Veel kado’s die van de action ofzo komen, anders wordt het huis een grote plastic verzameling van waardeloze dingen.
Qua verjaardagen dacht ik, vanaf nu alleen maar speelgoed van hout.
Dat heb ik de kado-gevers ook verteld.
Gaat al beter, maar er komt nog steeds waardeloos spul naar binnen.
Ik gooi het waardeloze gewoon weg.
Kind begrijpt dat volkomen.
Qua kleren…
Per jaar ALLES wat niet gedragen wordt fotograferen en verkopen online.
Okee, je krijgt maar 20 procent van wat er voor betaald is, maar er staat altijd een gelukkige moeder voor je deur die weer voor een paar tientjes een of meer van haar kinderen fatsoenlijk kan kleden.
Ik heb gemerkt dat ik op deze manier de nadelen van de consumptie-maatschappij en haar effect op mijn gezin aardig in de greep kan krijgen.
Moraal van het verhaal:
Zeg tegen de donateurs watje echt nodig hebt en gooi rommel weg.
Zo houd je je huis zuiver van waardeloze zaken en je kind(eren) ook.
Opas en Omas zijn de ergsten; willen inferieure kleren met je kinderen gaan kopen….
Daarover binnenkort meer.